Bij het begrip ‘rouw’ denken we vaak aan overlijden, ziek zijn of soms wellicht aan de term ‘levend
verlies’. Echter, rouw zit in ongelofelijk veel onderwerpen en met name binnen de doelgroep van de
gezinshuiskinderen vinden we rouw vaak terug. Regelmatig hebben ze al meerdere rouw situaties
meegemaakt zoals een uithuisplaatsing waarbij je weg moet bij je ouders en soms ook bij brusjes en
waarbij je vaak ook weg moet uit je vertrouwde buurt, weg van je school en vriendjes. Deze kinderen
worden vaak ook weggetrokken van andere familieleden, buren, juffen of meesters waar zij soms een
hele warme band mee hebben.
Rouw gaat ook over de ‘kleinere’ (soms alledaagse) situaties zoals het moeten stoppen met een
speen, het verliezen van je knuffel, een allergie hebben waardoor je je lievelingseten niet meer mag, je
vaste juf volgend jaar niet meer hebben, wisselen van school, verhuizen etc. Kinderen die de pijn
kennen van het verlaten worden, alleen zijn, weg moeten gaan, afscheid moeten nemen of niet weten
of je ergens kunt blijven hebben veel belang bij goede ervaringen om op te kunnen vertrouwen.
Wanneer een kind dit onvoldoende heeft gezien of ervaren kan dit lijden tot ingewikkelde gedragingen
waarin het kind alles doet om te overleven. Je kunt het eigenlijk zien als de ophaalbrug naar zijn of
haar hart die ongemerkt door het kind zelf omhooggetrokken wordt om ervoor te zorgen dat ze kunnen
overleven.
Rouwen, houden van en hechten zijn nauw verbonden taken. Als je je hecht aan iemand is er altijd
risico op verlies. De relatie van het kind met zijn of haar opvoeders is bepalend voor hoe het kind om
kan gaan met emoties en gevoelens gedurende het hele leven en zeker ook in een periode van rouw.
Stel je voor dat een gezinshuiskind bij jullie geplaatst wordt en die krijgt vervolgens te maken met een
vorm van rouw bijvoorbeeld doordat hij of zij afscheid moet nemen van de basisschool, de eerste
verkering uit gaat of misschien krijgt hij of zij wel te maken met verlies van een dierbare middels de
dood. De eerdere bagage die een kind heeft meegekregen en het kan gebruiken in het omgaan met
een verliessituatie is cruciaal. Niemand kan kinderen weghouden van tegenslagen want deze gaan
gepaard met het leven maar we kunnen ze wel leren hoe ze met tegenslagen om kunnen gaan. Bij
rouwen horen ook verdrietige, bange, boze of in de steek gelaten gevoelens maar wanneer het kind
uiting kan geven aan deze gevoelens of erover kan praten draagt dat bij aan het kalmeren van het
emotionele brein (en dat kan ook best een hele tijd duren). Wil je hier meer over weten? Neem vooral
contact op.
Julia Koopmans, Orthopedagoge, Bij Elkaar
